Wat hebben uw voormalige klasgenoten zoal gedaan?
De afgelopen jaren hebben de leerlingen iets geschreven over hun oude buurt, vriendjes en vriendinnen, hun schooltijd, studie, werk en al hetgeen dat leuk is om te lezen.

Lees en klik hier voor al de Verhalen.

Veel mensen heb ik persoonlijk bezocht en het was altijd een warm onthaal en kon ik de namen en gezichten aanvullen bij de klassenfoto's. Het was leuk om alle verhalen te horen alsof ze gisteren nog op school zaten. Geweldig bedankt voor ieders bijdrage.

Nu u nog?
Graag ontvangen wij ook uw bijdrage, omdat het gewoon leuk is om te lezen hoe het een ieder is vergaan. Heeft u nog contact met oud-leerlingen of weet u hoe wij hun kunnen bereiken, laat het ons weten...
Stuur uw bericht naar: nsv.redactie@outlook.com

 
De leraren en docenten
Hieronder een paar beschrijvingen van de leraren en docenten (m/v) van de NSV. Zij gaven met z'n allen het bijzondere karakter aan deze school, soms streng maar altijd rechtvaardig. Dat maakte dat na zoveel jaren de leerlingen nog altijd met plezier terugkijken naar hun schooltijd.

Cees Betlem

  NSV-1+4 1933-1966 Leraar / Directeur.
Destijds: Javastraat.

Dhr. Cees Betlem was tot 1966 directeur van de NSV-1 en NSV-4 MULO afdeling. Zijn wil was wet, vriendelijk, altijd duidelijk en daarna klaar. Cees werd door ons Ceasar genoemd en was vroeger amateurbokser in Noord Holland zoals hij zelf ooit verteld heeft.

 

Van zijn zoon Hans Betlem:

Cees Betlem geboren te Oostzaan 1 februari 1901. Overleden in 1989. De "Betlems" komen al generatie's lang uit Noord Holland, de familie stamboom gaat terug tot 1462. Mijn vader was een zoon van Dirk Betlem die molenaar was en later beheerder en machinist van het eerste dieselgemaal in Nederland van de Oostzanerpolder.

 

Gezin: dochter Tony Betlem (1931) oud onderwijzeres te Oostzaan en Hans Betlem 1938, sinds 1999 rustend KNO-arts te Haren. Cees doorliep de plaatselijke lagere school met zeer goede cijfers. Alhoewel zijn ouders reeds een overal voor hem hadden gekocht om na de lagere school te gaan werken en leren bij Werkspoor in Amsterdam, besloten ze na dringend verzoek van het hoofd der school, hem door te laten leren. Dat werd de "Normaalschool" te Zaandam, later kweekschool en P.A.,een voor die tijd normale gang van zaken voor intelligente kinderen van niet welgestelde ouders.

Zijn tijd als Directeur van de NSV is jullie bekend; altijd als eerste op school, stond bij de ingang, meisjes met lippenstift werden naar huis gestuurd om het te verwijderen, leidde te veel af bij de studie! Ik kan mij goed vinden in de opmerking: streng doch rechtvaardig. Hij was overigens zeer sterk en kon je stevig door elkaar rammelen. Cees was inderdaad vrijmetselaar.
 

Na de normaalschool heeft hij gewerkt in Oostzaan, Den Haag, Bussum en Nijmegen. Na zijn pensioen heeft hij dus nog 23 jaar  geleefd in zeer goede gezondheid, maakte vele reizen, genoot van zijn kleinkinderen of ging op bezoek bij zijn dochter Tony Betlem, ook onderwijzeres te Oostzaan. Zij werkte ook nog 2 jaar op de lagere school NSV bij de heer Span.

 

In het MULO boek van Renie Hesseling staat het volgende.

 

Jan Boekhoorn

NSV-1 19xx-19xx
NSV-4
Destijds: Wezenlaan.
Nu: Weezenhof 37^e straat – Nijmegen.

Collega & vriend van Joop Demon, NSV-4 MULO oud leerling en NSV docent/tekenleraar. Kunstschilder met enige jarenexpositieruimte in Woondrome Wijchen. Naast deze vijf scholen met in totaal 44 lessen ben ik ook nog gebeld door de dhr Derks. Hij was de oprichter van de Vrije Akademie (nu de Lindenberg) en belde mij op met de vraag of ik ook les op de vrije Akademie wilde geven. Na eerst uitvoerig zijn excuses te hebben aangeboden besloot ik er zand over te gooien en de aangeboden 4 lessen te accepteren. Het kan raar lopen in het leven.
Bij mijn verhaal ben ik vergeten, dat ik getrouwd ben met Ans Lankhorst dochter van de directeur  van de voormalige rijwielfabriek GRUNO en ADEK gevestigd aan de Graafseweg en onze zoon is 48 jaar en onze dochter 44. Ans Lankhorst is dezelfde vrouw die Jan Bergakker in zijn stukje  " hij had een mooie auto en een mooie vriendin" noemde.

 Aan: Loes Duijfhuizen
Nooit kunnen beseffen, dat het verhaal van mij over klasgenoot Jan Cremer misschien invloed kon hebben op je ouders over het volgen van een kunstopleiding. Gelukkig heb ik op Google ontdekt, dat je hele mooie schilderingen maakt op porselein. Chapeau Loes fijn, dat je creatief bezig bent. Kun je nog onze laatste onverwachte ontmoeting herinneren in een broodjes winkel in Nijmegen in de Ziekerstraat. Hopelijk ontmoette we elkaar op 8 november 2014.
 

Jan Boekhoorn - Leerling en leraar op de NSV.

Augustus 2014

Bewerkt  door René Martens

 René vroeg of hij s’middags bij mij in de INEXartgallery langs kon komen om even bij te praten. Na dit telefoongesprek begonnen bij mij al direct enkele namen uit deze begintijd voor bij te flitsen. Hanneke v Wieringen, Sylvia v de Scheer, Fred Saedt, Mario (Eut?) Vermeulen, Tiny Sewalt, Loes Swijtink, Margreet en Jan Duifhuizen, Riet en Jan Bos, Robby Papendorp, Bep Castelijn, Ineke Hermsen, Eltje Zuiderwijk, Hans van Diest, Roland Delcliseur, Paul en Harm Stumpel en uit de eerste les een meisje met de achternaam Nauta en een jongen John. Ik gaf s’middags het lijstje aan Rene en hij was verbaasd over deze namen aangezien hij de meeste ook herkende. Na afloop vroeg René mij of ik een verhaal wilde schrijven hoe het met mij was gegaan in die periode en daarna. Ik heb wel gezegd als ik ga schrijven dan ben ik niet meer stoppen. Was geen probleem.
 

Mijn verhaal

Op een gegeven moment werd ik in een individuele klas (6) geplaatst waar leerlingen zowel van de eerste klas als laatste klas op hun eigen tempo les kregen. Dit werd mijn beste jaar. Na het dit laatste schooljaar in 1951 waar het hoofd bepaalde waar je verder mocht gaan studeren besloot de dhr Derks, dat er eigenlijk geen geschikte vervolg opleiding na de lagere school voor mij was weg gelegd. Dat betekende in die tijd de ambachtschool.

Gelukkig was mijn moeder een zeer intelligente vrouw die in haar tijd op de HBS de derde klas zelfs mocht overslaan, maar toen van haar vader geld moest gaan verdienen. Zij keek niet neer op de ambachtschool, maar was het zeker niet met deze beslissing eens. Zij maakte een afsprak met de dhr Betlem directeur van de Nijmeegse Schoolvereniging op de Driehuizerweg om te informeren of er een mogelijkheid was dat haar zoon de MULO mocht gaan volgen. Na een succesvol onderhoud werd ik ondanks het advies van de dhr Derks toch aangenomen en behaalde in 1955 met goed gevolg mijn MULO-A diploma.

Een wijze les.

Nadat ik geslaagd was werd ik door de dhr Betlem uitgenodigd om s’avonds bij hem langs te komen. Normaal was dat niet de gewoonte dus ik was zeer benieuwd wat er aan de hand was. Joviaal met de broek hoog opgetrokken begroette hij mij en vertelde waarom ik deze uitnodiging kreeg. Hij wilde mij nog iets meegeven op de weg naar volwassenheid. Daarop liet hij mij de brief met het destijds door de dhr Derks afgeven advies lezen.

Jan is een lastige onrustige leerling met grote concentratie problemen. Kijk zei Cees (Ceasar zoals hij door de leerlingen werd genoemd) ga nooit uit wat een ander over iemand schrijft of zegt, maar oordeel misschien pas over die betreffende persoon als je die zelf hebt gesproken. Deze wijze les heb ik zoveel mogelijk proberen toe te passen.

Na de MULO heb ik nog een jaar op een reclame bureau gewerkt. In 1956 werd ik aangenomen op de Kunst Akademie te Arnhem afdeling monumentale kunst. In 1961 met goed gevolg eindexamen gedaan. Toen wachtte mij de dienstplicht, wat betekende dat je twee jaar om de 14 dagen naar huis mocht. Tijdens de diensttijd had ik gelukkig al veel succes met de verkoop van mijn schilderijen, maar na de diensttijd verdiende ik mijn geld o.a  in de bouw en s’avonds bij dagblad de Gelderlander te Nijmegen.

Op 13 oktober 1963 ging ik met mijn vriendin en nu huidige vrouw, die bij het Bio Revalidatie Centrum even buiten Arnhem werkte, zoals gewoonlijk stappen in Arnhem. Om 11.45 uur ging ik met de laatste trein weer naar Nijmegen en kwam om ongeveer 00.45 thuis. Mijn vader was altijd laat op en dronk voor het slapen gaan nog enkele borreltjes. Ik stapte de huiskamer binnen en mijn vader vroeg direct waar was je toch vanavond?. Verschillende cafe’s gebeld, maar te vergeefs. Toen kwam hij met een op dat moment niet te geloven mededeling. De dhr .Betlem heeft vanavond gebeld en gevraagd of je morgen op de MULO om 08.00 uur tekenles wil geven vanwege ziekte van de tekenleraar de dhr. Meyling. Het eerste wat ik ging doen was de fles jenever controleren of deze misschien van een ander merk was, maar dat was niet het geval. Aangezien mijn vader geen last had van het nemen van enkele borreltjes en ook nog serieus was, moest ik het wel geloven.

Tekendocent op de NSV

Foto 1967: Juf ??, Jan van der Kolk† en Jan Boekhoorn. 

 Stomverbaasd vertelde ik, dat ik nog nooit voor een klas had gestaan en les had gegeven. Natuurlijk is mij dat bekend was het antwoord van de dhr. Betlem, is even onwennig, maar ik weet zeker, dat je daar geen moeite mee hebt. Jij doet het op jouw manier en is er iemand lastig stuur maar naar mij toe komt helemaal goed.

Vol onzekerheid stapte ik het lokaal binnen en wist echt niet hoe te beginnen. Tegen het schoolboord hing een voorbeeld van een verschrikkelijke goudvis (als deze nou nog knipoogde was het nog leuk) op een achtergrond van ruitjes. De leerlingen moesten via de ruitjes deze goudvis op papier overbrengen. Mijn eerste daad was om deze goudvis om zeep te brengen tot groot genoegen van de meeste leerlingen (gelukkig). Daarna gevraagd om iets te tekenen wat ze het beste konden. In die tijd waren de Beatles en Rolling Stones in opkomst en  probeerde ik daar op in te spelen met b.v. een onderwerp als popgroep. Naderhand heb ik een geheel eenvoudig les programma ontwikkeld met als uitgaanspunt, ‘’de leerling die denkt, dat hij niet kan tekenen’’.

De talentvolle leerlingen konden via dit programma zich zelf verder ontwikkelen. Voor iedereen was er een mogelijkheid datgene er uit te halen wat wel haalbaar was. Ondertussen had de dhr. Betlem niet nagelaten om reclame voor mij te maken met gevolg, dat ik aan het begin van het schooljaar 1964/1965 in totaal 44 lessen verdeeld over vijf scholen les gaf. 18 lessen op de N.S.V. te Nijmegen, 8 op de protestante Hazenkamp MULO in Nijmegen, 7 op de Katholieke Mariken van Nymwegen meisjes MULO te Nijmegen, 6 op de Christelijke MULO in Zetten en de overige 5 op de RK Dominicanessen MULO in Utrecht. De laatste school gaf ik op zaterdag les. De eerste les begon al om acht uur, wat betekende dat ik met mijn lelijke eend al om zes uur uit Nijmegen moest vertrekken.

Na 1968 zijn de N.S.V. en de Hazenkampse MULO samen gegaan met het Lyceum. De nieuwe naam van deze fusie werd de NSG Nijmeegse Scholen Gemeenschap Groenwoud. Het werken als kunstenaar heb ik volgehouden tot 1978 en ben in 1990 weer in een heel ander stijl opnieuw begonnen.

Gelukkig heb ik vele opdrachten mogen ontvangen en hangen er in vele huizen en gebouwen in Nederland en Duitsland werkstukken. In de periode 1978/1990 ben ik gevraagd om als hoofdtrainer (met veel succes) te gaan werken voor zwemsport  N.Z.C.21 Nijmegen en de Rijn in Wageningen. In deze zelfde periode ben ik ook nog werkzaam geweest als verslaggever voor de Gelderlander voor de zwemsport.

 

In 2000 mocht ik na een geweldige tijd te hebben mogen lesgeven met pensioen gaan. In hetzelfde jaar werd mij gevraagd om in het hele Woondrome te Wijchen kunst te gaan hangen aangepast bij de meubelen, keukens enz. Op dit moment 2014 ben ik nog werkzaam in het zelfde pand maar nu onder de naam HOOMXXL en heb daar een mooie galerie  ‘’INEXartgallery’’ met zowel beelden als schilderijen.

Langs deze weg wil ik alle leerlingen van de NSV voor de fijne tijd die ik op deze school heb gehad bedanken en natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt, hopenlijk kunnen jullie mij die vergeven. Jan Boekhoorn.

 
Martin van Leeuwerden

Destijds: Lankforst - Nijmegen.

Gehuwd met Tiny, 2 kinderen (Stans en Erwin).

1966 directeur NSV-4 MULO, opvolger van Cees Betlem.

1967 Begeleider schooluitwisseling Jicin Tsjechië.

 

Nog bedankt voor de PPT. Mijn moeder was er zeer verheugd mee en heeft weer heel wat herinneringen opgehaald. Ze wordt volgende week 93 dus prachtig dat ze dit nog kan meemaken. De vrouw die destijds bij ons in huis logeerde was Heda Kynlova, een nogal aanwezige dame en heeft toen ze bij ons was veel kleding gekregen voor haar kinderen etc. maar goed dat was allemaal in 1967.
 

Zoals ik al met Guus deelde is dat ik wel dia's ben tegengekomen in onze speurtocht maar hebben helaas na veel oude dozen open gemaakt te hebben en orders bekeken geen materiaal gevonden.

De Dia's zijn veel natuuropnames en zo af en toe wat personen.  Deze wil ik wel beschikbaar stellen en aan jullie om te kijken of deze zinvol zijn. Het gaat ook over de druipsteengrotten bv.

Ik hoor het graag, met vriendelijke groet, Erwin van Leeuwerden.

Joop Demon

NSV-1 1950 daarna MULO.
NSV-4 MULO 1960-1981, docent Duits, Natuur- & Scheikunde.
1967 Deelnemer schoolreis naar JICIN Tsjechië.
2012 Helaas overleden aan beenkanker(85).

Joop was een enthousiast fotograaf en heb met hem nog jaren in het bestuur gezeten van de bewonersvereniging WVZA voor de Lankforst.
Van René: Zelf heb ik Joop altijd een geweldige en hartelijke docent gevonden, alhoewel hij soms ook erg kwaad kon worden als iets niet lukte of wij als leerlingen hem op de hak namen.
Een voorval was in de 4^e klas natuurkunde. Hij was bezig met een proef met kwik en dat ging fout met als gevolg dat zijn gouden trouwring was veranderde in zilverkleur: GvD!!!

Joop was pijproker, dat kon nog in die tijd. In de 3^e klas had ik zijn pijp verstopt achterin zijn bureaulade. Hij vroeg wie de pijp had, niemand toch. Uiteindelijk zette hij de hele klas op zijn kop, alle tassen werden leeg geschut, geen pijp. Verdomme Martens weet jij waar mijn pijp is? Jawel die ligt in uw la, heb ik gekeken, ligt er niet, wel, niet, verdomme ja: had je dat niet eerder kunnen zeggen. Sorry, dat heeft u niet gevraagd.

De film die Joop heeft gemaakt van de NSV MULO schoolreis in 1967 naar Jicin Tsjechië is op aanvraag beschikbaar bij de redactie.